Een Jaguar van 300.000 gulden kun je ook prima kopen in je versleten spijkerbroek..

Tenminste, als de verkoper hier doorheen kan kijken.

Laat me je een kort verhaal vertellen:

Ik was 14 en helemaal gek op auto’s. Dus toen een goede vriend van mijn ouders – een soort oom – vroeg of ik mee wilde om een Jaguar te kopen, stuiterde ik van enthousiasme.

Op een woensdagmiddag kwam hij voorrijden in zijn Mercedes, maar niet zoals ik hem kende: geen strakke pak, maar een versleten spijkerbroek en wollen trui.

Ik trok een pruillipje, want ik dacht we gaan niet, maar hij zei direct, kom we gaan maatje!

We reden naar Hilversum, naar de dealer bekend om Ferrari’s en Jaguars. In plaats van voor de deur te parkeren, zette hij de auto verderop. Samen liepen we naar binnen.

Na een tijdje rondlopen kwam er een verkoper naar ons toe. Strak in pak, met perfect gelakte schoenen. Hij zei:

“Daar in de hoek liggen magazines en schaalmodellen. Als u wilt, kunt u een kop koffie pakken.”

Geen enthousiasme. Geen interesse. Mijn oom keek nog wat rond en zei toen:

“Robin, kom, we gaan.”

Ik was teleurgesteld. Dit was toch niet waarom we hier waren? Maar al snel begreep ik wat er speelde: we waren onderweg naar Jaguar Nederland in Houten.

Daar herhaalde zich hetzelfde ritueel: auto iets verderop parkeren, samen naar binnen lopen.

Maar dit keer sprak een jonge verkoper ons meteen aan:

“Wat leuk dat jullie er zijn! Naar welke auto komen jullie kijken?”

Mijn oom wees naar dezelfde Jaguar die hij in Hilversum had bekeken. De verkoper reageerde enthousiast en zei:

“Dat begrijp ik helemaal. We kunnen twee dingen doen: we beginnen met een kop koffie, of u maakt direct een proefrit. Ik denk dat de kleine man dat ook geen straf vindt!”

Daar zat ik, helemaal in mijn element. Na de rit zei mijn oom tegen de verkoper:

“Heb je dit model met optie X en Y? Mooi, die neem ik.”

Binnen tien minuten was de deal rond – een Jaguar van bijna 300.000 gulden.

Ik was stomverbaasd hoe snel hij zoveel geld uitgaf en en de verbazing bij de verkoper was onbetaalbaar.

In de auto terug vroeg mijn oom:

“Robin, wat heb je vandaag geleerd?”

“Geen idee,” zei ik. “Dat je beter niet in je spijkerbroek een showroom in kunt lopen?”

Hij lachte. “Bijna. Waarom denk je dat ik die auto bij de tweede verkoper kocht?”

Ik dacht even. “Omdat hij echt vriendelijk was en ons een proefrit gunde?”

“Precies, gunnen! In pak en met mijn Mercedes voor de deur had de eerste verkoper z’n commissie al geteld. Maar de tweede? Die toonde echt interesse. Ik wist allang dat ik die auto ging kopen, maar ik gunde het aan wie écht z’n best deed.”

Dus die dag leerde ik twee onvergetelijke lessen:

1️⃣ Werk aan je gunfactor. Mensen kopen niet alleen je product, maar ook hoe je ze behandelt.

2️⃣ Doe geen aannames. Wat je ziet, zegt niets over wie iemand is of wat ze willen.

Twee lessen die ik op mijn 14e leerde, en vandaag de dag nog steeds toepas.

Welke les uit je jeugd heeft jou gevormd? Deel hem hieronder! 👇