Ik heb dit jaar al best wat mooie dagen geteld… en toch heb ik nog geen meter gevaren.

En dat terwijl ik daar zó van geniet.

Op de foto zie je me staren naar het Gooimeer. Het water waar ik normaal energie van krijg. Waar ik het hoofd leegmaak. Waar ik thuiskom en waar ik samen geniet met Anja en vrienden.

Maar deze keer bleef ik aan de kant staan.

Waarom? Geen tijd? Geen prioriteit?

De waarheid? Het is hollen of stilstaan. 

En meestal hollen. Van afspraak naar afspraak, van training naar training. 

En gek genoeg: ik ga daar óók lekker op. Dan zit ik op m’n best. Volle vaart vooruit.

Maar ergens schuurt het. Want het leven is niet alleen werk, maar sporten tussen de bedrijven door Formule 1 kijken en lekker samen zijn met vrienden.

Ik hou ook van dat andere. Van stilte. Van varen. Van niets moeten.

En ik weet het hoor. Ik geef zelf trainingen over prioriteiten stellen en balans houden. 

Maar ja, ook trainers zijn mensen.

Dus ik ben benieuwd...

Ben ik de enige die soms iets laat liggen wat je eigenlijk écht leuk vindt?

Ik hoop in elk geval op een knettermooie zomer. Want dit water? Dat gaat over een paar weken eindelijk weer klotsen onder m’n boot.

Robin