Ik moet nog springen!

Afgelopen week kreeg ik voor m’n verjaardag een parachutesprong cadeau.

Ja. Echt.

Stond op m’n bucketlist hoor... maar ergens onder het kopje: “ooit, als ik niks beters te doen heb.”

Want toegegeven: het lijkt me machtig. Maar ook... spannend.

Zo’n moment waarop je in de deuropening hangt, kijkt naar een paar kilometer lucht tussen jouw en de grond en denkt: waar ben ik aan begonnen?

Anja en de kinderen snapten dat. Die gaven me alvast een bewerkte foto cadeau waarop ik al gesprongen bén.

Ze zeiden: “Dan hoef je het straks alleen nog maar echt te doen.”

Tja. Moet ik dus nog springen ook.

En ergens doet het me denken aan klantcontact.

Hoe vaak blijven mensen op de drempel staan? Twijfelend. Wachtend op ‘het juiste moment’. Op het perfecte script. Op toestemming.

Maar dat moment komt nooit.

Dus: spring gewoon.

Zeg wat je écht denkt. Vraag wat je wilt weten. Laat jezelf horen. Niet als robot, maar als mens.

Daar zit de echte connectie. Dáár zit het verschil.

Dus ja, ik moet nog springen. Maar ik ga het ‘gewoon doen’.

En jij?