Je weet pas hoe het is, als je het gedaan hebt.

“ik moet nog springen”, postte ik hier een paar weken geleden.

Afgelopen weekend was het zover. En ik moet zeggen… ik was minder gespannen dan ik had verwacht. Maar hé, gezond zenuwachtig was ik zeker.

Eenmaal ingestapt gingen we naar 4000 meter hoogte. das ineens echt wel hoog.

De deur ging open. We kropen naar de rand.

En toen: dát moment.

Je kijkt naar beneden en denkt…

Waarom... doe ik dit?

Maar 3 seconden later suis je met 235 km/u richting de aarde.

En voel je het: Wauw, hoe gaaf is dit zeg.

Mijn instructeur Arjan (met meer dan duizend sprongen op z’n naam) was de rust zelve. Wat een held. Hij maakte de ervaring nog mooier.

Oké, vlak boven de grond voelde ik me even niet top. Maar dat maakte niets uit, want dit was de meest onzinnige én tegelijk de meest zinnige ervaring ooit.

En dat zette me aan het denken…

Wat is dat ene ding dat jij al een hele tijd uitstelt?

Die sprong die je nog moet maken?

Is het een spannende ondernemersstap?

Eindelijk dat gesprek voeren met die lastige klant?

Of dat ene proces aanpakken waar iedereen al tijden tegenaan hikt?

Laat je niet tegenhouden door de spanning van het onbekende.

De meeste sprongen zijn alleen eng… totdat je ze maakt.

Dus: wat is jouw 4000 meter moment?

Robin

PS. Hoewel ik geen duizend sprongen als parachutist heb gemaakt, heb ik wél duizenden uren ervaring in het versterken van teams, het laten groeien van sales en het verbeteren van service.

Dus… mocht jij die sprong willen maken, maar niet alleen, dan spring ik graag met je mee.