Mijn eerste rijles leerde me meer over leiderschap dan menig managementcursus.

Van de week schreef ik over een bedankkaart met het thema “Rijbewijs gehaald” en de tekst:

"Bedankt voor het spiegelen, het zien van mijn dode hoek en het leren navigeren."

Die kaart had alles te maken met een persoonlijk voorbeeld dat ik tijdens onze sessies gebruikte.

Deelnemers hebben niet altijd meteen door welke modellen ik inzet, omdat ik ze vaak verweef in storytelling.

Ik zal ’m je vertellen.

🔹 Onbewust onbekwaam – je weet niet dat je het niet kunt.

Je denkt dat autorijden appeltje-eitje is.

Ik zat jarenlang bij mijn ouders in de auto terwijl zij ondertussen zaten te kletsen (ja, soms ruzie maakten over de route – TomTom bestond nog niet), met de radio rommelden of zelfs een shaggie draaiden.

🔹 Bewust onbekwaam – je weet nu dat je het niet kunt.

Dat werd bij mij direct duidelijk in mijn eerste rijles.

Voor ik het wist hing ik in mijn veiligheidsgordel.

Die les was wel helder: anders had ik met mijn hoofd tegen de voorruit geketst.

Sommigen denken overigens nog steeds dat dat een paar keer gebeurd is als ze mijn uiterlijk beoordelen :)

🔹 Bewust bekwaam – je weet hoe het moet, maar je moet er nog op letten.

Ik had een jonge, geweldige instructeur – de zoon van de rijschoolhouder – die het leren ook leuk maakte.

Hij grapte regelmatig: “Wauw, hier rechts loopt een onwijs knappe meid, maar ja… die kan jij niet zien, want jij moet nu voor je kijken!”

Na een flink aantal lessen vond hij dat ik bewust bekwaam genoeg was en mocht ik op voor dat toen nog roze papiertje.

🔹 Onbewust bekwaam – je kunt het en past het toe zonder erbij na te denken.

Dan ga je kilometers maken en leer je écht autorijden.

(Al zie ik mensen op de weg waarbij ik aan deze uitspraak twijfel.)

Het gaat zo automatisch dat je soms ineens kilometers verder bent omdat je in gedachten zat.

En laat ik dan maar niet toegeven dat ik ook wel eens op mijn telefoon heb gezeten tijdens het rijden...

Overigens: uitgeleerd ben je nooit.

Dit model wat van Abraham Maslow is, herhaalt zich keer op keer.

In mijn geval bijvoorbeeld toen ik een slipcursus deed… je kan zelf wel invullen hoe dat ging.

In leiderschap werkt het precies zo.

Een training of traject brengt je tot het punt dat je bewust bekwaam bent.

Maar écht sterk leiderschap? Dat ontstaat pas door meters te maken in de praktijk.

Wanneer hing jij voor het laatst figuurlijk in je veiligheidsgordel tijdens je werk?

– Robin